«الدخان»

متن سوره

حم ١ سوگند به [این] کتاب روشنگر؛ ٢ به راستی ما آن را در شبی پربرکت نازل کردیم؛ زیرا که همواره بیم دهنده بوده ایم؛ ٣ در آن شب هر کار استواری [به اراده خدا] فیصله می یابد. ٤ [نزول قرآن] کاری است [که] از نزد ما [صورت پذیرفته است؛] زیرا ما همواره فرستنده [وحی و پیامبران] بوده ایم. ٥ [همه این واقعیات] به سبب رحمتی از سوی پروردگار توست؛ بی تردید او شنوا وداناست. ٦ [همان] پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست، اگر یقین دارید. ٧ هیچ معبودی جز او نیست، زنده می کند و می میراند، پروردگار شما وپروردگار پدران پیشین شماست. ٨ [نه اینکه یقین ندارند] بلکه آنان در شک اند [و با گفتار و کردارشان با حقایق] بازی می کنند. ٩ پس به انتظار روزی باش که آسمان دودی آشکار بیاورد، ١٠ که همه مردم را فرا می گیرد، این عذابی دردناک است. ١١ [همه می گویند:] پروردگارا! این عذاب را از ما برطرف کن که ما ایمان می آوریم ١٢ [در آن موقعیت سخت] چگونه برای آنان جای پند گرفتن و هوشیاری است و حال آنکه [پیش از این عذاب] پیامبری روشنگر برای آنان آمد [و پند نگرفتند.] ١٣ آن گاه از او روی گرداندند و گفتند: تعلیم یافته ای دیوانه است!! ١٤ مدتی اندک عذاب را برطرف می کنیم، ولی باز شما [به همان عقاید بی پایه و اعمال زشت] برمی گردید! ١٥ [ما از آنان انتقام خواهیم گرفت آن] روزی که آنان را با قدرتی بسیار سخت بگیریم؛ زیرا که ما انتقام گیرنده ایم. ١٦ و همانا پیش از آنان قوم فرعون را آزمودیم، و پیامبری بزرگوار برای آنان آمد، ١٧ که [به آنان گفت:] بندگان خدا را [که به آزار و شکنجه شما گرفتارند] به من واگذارید؛ زیرا من برای شما فرستاده ای امینم. ١٨ و در برابر خدا تکبّر نکنید که من برای شما دلیلی روشن آورده ام. ١٩ و من به پروردگارم و پروردگار شما از اینکه مرا سنگسار کنید [یا برانید یا متهم کنید] پناه می برم؛ ٢٠ و اگر به من ایمان نمی آورید [از آزردن من و باز داشتن مردم از ایمان آوردن] کناره گیری کنید. ٢١ [فرعونیان دست از آزردنش برنداشتند و مردم را از ایمان آوردن مانع شدند] پس پروردگارش را خواند که اینان قومی گناهکارند. ٢٢ [گفتم:] بندگانم را شبانه حرکت ده؛ زیرا شما مورد تعقیب هستید، ٢٣ و دریا را با [همان] راه های گشاده [که برای عبور شما باز کردیم] پشت سر بگذار [تا فرعونیان هم در آن درآیند]؛ زیرا آنان سپاهی محکوم به غرق شدن هستند. ٢٤ چه بسیار بوستان ها و چشمه سارانی که آنان [پس از خود] بر جای گذاشتند، ٢٥ و کشتزار و جایگاه های نیکو و باارزش، ٢٦ و نعمت هایی که با آسایش و خوشی از آن برخوردار بودند. ٢٧ [آری، سرانجام کارشان] چنین بود و ما همه آنها را به قومی دیگر به میراث دادیم. ٢٨ پس نه آسمان برآنان گریست و نه زمین و [هنگام نزول عذاب هم] مهلت نیافتند. ٢٩ همانا ما بنی اسرائیل را از آن عذاب خوارکننده نجات دادیم. ٣٠ از فرعون که متکبری سرکش از زمره اسراف کاران بود، ٣١ و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛ ٣٢ و به آنان از آیات و معجزات آنچه را که در آن آزمایشی آشکار بود، عطا کردیم. ٣٣ اینان [که شرک و کفر سراپای وجودشان را فرا گرفته است] با اصرار [به اهل ایمان] می گویند: ٣٤ پایان زندگی جز همین مرگ نخستین نیست و ما [پس از این مرگ] برانگیخته نخواهیم شد. ٣٥ اگر شما [در زمینه زنده شدن مردگان] راستگویید [با درخواست از خدا] پدران ما را [زنده کنید و نزد ما] بیاورید [تا ما به زنده شدن مردگان یقین پیدا کنیم!!] ٣٦ آیا اینان [در قدرت و شوکت] برترند یا قوم تُبَّع، و کسانی که پیش از آنان بودند؟ ما همه آنان را هلاک کردیم؛ زیرا مجرم بودند؛ ٣٧ و ما آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دو است، به بازی نیافریده ایم؛ ٣٨ ما آن دو را جز به درستی و راستی به وجود نیاورده ایم، ولی بیشترشان [به حقایق] معرفت و آگاهی ندارند. ٣٩ بی تردید روز جدایی [حق از باطل، مؤمن از کافر و پاک از ناپاک] وعده گاه همه آنهاست؛ ٤٠ همان روزی که هیچ دوستی چیزی از عذاب را از دوستش دفع نمی کند، و چون [آلوده به شرک و کفرند] یاری نمی شوند؛ ٤١ مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده است؛ زیرا او توانای شکست ناپذیر و مهربان است ٤٢ همانا درخت زقّوم، ٤٣ خوراک گنهکار است، ٤٤ مانند مس گداخته شده در شکم ها می جوشد، ٤٥ چون جوشیدن آب جوشان ٤٦ [گفته می شود:] این گنهکار را بگیرید و او را به زور به وسط دوزخ بکشانید. ٤٧ آن گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید؛ ٤٨ [و بگویید:] بچش که تو همان ارجمند و بزرگواری!! ٤٩ به یقین این همان چیزی است که همواره درباره آن تردید می کردید. ٥٠ مسلماً پرهیزکاران در جایگاه امنی خواهند بود. ٥١ در میان بوستان ها و چشمه سارها؛ ٥٢ لباس هایی از حریر نازک و دیبای ضخیم می پوشند در حالی که برابر هم می نشینند. ٥٣ [آری سرانجام کار پرهیزکاران] چنین است، و حور العین را به همسری آنان درآوریم، ٥٤ در آنجا هر گونه میوه ای را که بخواهند می طلبند و می خورند، در حالی که [از هر جهت] ایمن و آسوده خاطرند؛ ٥٥ در آنجا مرگ را نمی چشند، مرگ آنان همان مرگی بود که در دنیا چشیدند، و خدا آنان را از عذاب دوزخ مصون می دارد. ٥٦ [این] فضل و احسانی است از سوی پروردگار تو، [و] این همان کامیابی بزرگ است. ٥٧ پس جز این نیست که ما [فهم] قرآن را با زبان تو [که زبانی فصیح و گویاست] آسان ساختیم تا آنان متذکّر و هوشیار شوند. ٥٨ [ولی اگر متذکّر و هوشیار نشدند] پس به انتظار باش که مسلماً آنان هم منتظرند [که سرانجام کار چه خواهد شد؟ سرانجام نصرت و پیروزی خدا برای تو و عذاب دنیا و آخرت برای آنان است.] ٥٩