«الذاريات»

متن سوره

سوگند به بادهای افشان کننده [که ابرهای باران زا و گرده های نرینه و مادینه گیاهان را می افشانند.] ١ سوگند به ابرهایی که بار سنگین باران را با خود [به نواحی مختلف] حمل می کنند. ٢ و سوگند به کشتی هایی که به آسانی روی آب دریاها روانند. ٣ و سوگند به فرشتگانی که [به امر خدا] کارها را [برای تدبیر امور هستی میان خود] تقسیم می کنند، ٤ که بی تردید آنچه را [از اوضاع و احوال روز جزا] به شما وعده می دهند، راست ویقینی است. ٥ وقطعاً [روز] جزا واقع خواهد شد. ٦ و سوگند به آسمان که داری اعتدال و زیبایی و آراستگی است؛ ٧ که شما [در رابطه با قرآن و حقایقی که قرآن با دلیل و برهان اثبات می کند] در گفتاری متناقض و گوناگون هستید. ٨ از قرآن [به باطل] منحرف می شود کسی که [از خیر و سعادت] منحرف شده است. ٩ مرگ بر دروغ پردازان [که بدون دلیل و به ناحق درباره قرآن و حقایقش سخن پراکنی می کنند.] ١٠ همانان که در جهالتی عمیق و فراگیر در بی خبری و غفلتی سنگین فرو رفته اند! ١١ [همواره] می پرسند: روز جزا چه زمانی خواهد بود؟ ١٢ همان روزی است که آنان را در آتش می سوزانند. ١٣ [و به آنان گویند:] عذابتان را بچشید، این همان عذابی است که [از روی ریشخند] شتاب در آمدنش را می خواستید. ١٤ بی تردید پرهیزکاران در بهشت ها و چشمه سارهایند. ١٥ آنچه را پروردگارشان به آنان عطا کرده دریافت می کنند؛ زیرا که آنان پیش از این همواره نیکوکار بودند. ١٦ آنان اندکی از شب را می خوابیدند [و بیشتر آن را به عبادت و بندگی می گذراندند.] ١٧ و سحرگاهان از خدا درخواست آمرزش می کردند. ١٨ و در اموالشان حقّی برای سائل تهیدست و محروم از معیشت بود. ١٩ در زمین برای اهل یقین نشانه هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا] ست. ٢٠ و [نیز] در وجود شما [نشانه هایی است] آیا نمی بینید؟ ٢١ و رزق شما و آنچه به آن وعده داده می شوید، در آسمان است ٢٢ پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آنچه را که وعده داده می شوید، حقّ و یقینی است، همان گونه که شما [وقت سخن گفتن یقین دارید] سخن می گویید. ٢٣ آیا خبر مهمانان ارجمند و بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ ٢٤ زمانی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. گفت: سلام، [شما] مردمی ناشناسید! ٢٥ پس به سوی خانواده اش بازگشت و گوساله ای فربه [و بریان شده] آورد. ٢٦ پس آن را نزدیکشان برد [ولی دید نمی خورند]؛ گفت: مگر نمی خورید؟ ٢٧ و [در دلش] از آنان احساس ترسی کرد. گفتند: مترس. و او را به پسری دانا مژده دادند. ٢٨ در این میان همسرش [که مژده را شنیده بود] با فریادی [از روی تعجب] در حالی که به چهره اش زد سر رسید و گفت: پیرزنی نازا [و فرزند؟!] ٢٩ گفتند: پروردگارت چنین گفته است؛ یقیناً او حکیم و داناست. ٣٠ [ابراهیم] گفت: ای فرستادگان! دنبال چه کار مهمی هستید؟ ٣١ گفتند: ما را به سوی مردمی گنهکار فرستاده اند؛ ٣٢ تا [بارانی] از گِل سنگ بر آنان بفرستیم؛ ٣٣ [سنگی که] نزد پروردگارت برای تجاوزکاران نشانه گذاری شده است؛ ٣٤ پس هرکه را از مؤمنان در آن شهر بود [پیش از آمدن عذاب] بیرون بردیم؛ ٣٥ در آنجا جز یک خانه از مسلمانان [که اهلش مطیع خدا بودند، نیافتیم.] ٣٦ در آنجا [پس از زیر و رو شدن شهر و هلاکت مردم] نشانه و عبرتی [از قدرت، غضب خود و محکومیت مجرمان] برای کسانی که از عذاب دردناک می ترسند به جا گذاشتیم. ٣٧ و [نیز] در [سرگذشت] موسی، چون او را با دلیلی روشن به سوی فرعون فرستادیم [عبرتی است.] ٣٨ پس فرعون با سپاهیانش روی [از حق] گرداندند و گفت: [این مرد] یا جادوگر است یا دیوانه! ٣٩ در نتیجه او و سپاهیانش را گرفتیم و به دریا افکندیم، در حالی که [به سبب لجبازی و دشمنی] مستحقّ سرزنش بود. ٤٠ و [نیز] در [سرگذشت قوم] عاد هنگامی که بر آنان باد هلاک کننده ای فرستادیم [عبرتی است.] ٤١ [آن باد] هیچ چیزی را که بر آن می وزید، رها نمی کرد مگر آنکه آن را به صورت استخوان پوسیده ای می ساخت. ٤٢ و [نیز] در قوم ثمود [عبرتی است] هنگامی که [پس از پی کردن ناقه] به آنان گفته شد: زمانی کوتاه [که بیش از سه روز نیست، از زندگی] برخوردار باشید [که عذاب خواهد رسید.] ٤٣ ولی [آنان در آن سه روز هم که مهلت داشتند باز] از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند، پس صاعقه مرگبار آنان را فراگرفت در حالی که آنان با ترس و حیرت به آن می نگریستند. ٤٤ پس [با آمدن عذاب و به سبب اینکه هیچ مهلتی نیافتند] نه قدرت برخاستن از جای خود را داشتند و نه دادخواهی کردند. ٤٥ و قوم نوح را پیش از این [هلاک کردیم]؛ زیرا آنان همواره مردمی نافرمان بودند. ٤٦ و آسمان را به قدرت ونیرو بنا کردیم و ما [همواره] وسعت دهنده ایم. ٤٧ و زمین را گستردیم و چه نیکو گستراننده ای هستیم. ٤٨ واز هر چیزی جفت آفریدیم باشد که متذکّر [این حقایق که نشانه هایی بر قدرت، حکمت و ربوبیت خداست] شوید. ٤٩ پس به سوی خدا بگریزید [که] بی تردید من از سوی او بیم دهنده ای روشنگرم. ٥٠ و با خدا معبودی دیگر قرار ندهید، یقیناً من از سوی او بیم دهنده ای آشکارم. ٥١ همچنین هیچ پیامبری بر کسانی که پیش از اینان بودند نیامد مگر اینکه گفتند: جادوگر یا دیوانه است! ٥٢ آیا [این اقوام] یکدیگر را به این گونه داوری [ناحق درباره پیامبرشان] سفارش کرده بودند؟! [نه] بلکه همه آنان گروهی یاغی و سرکش بودند [و این یاوه گویی ها، محصول سرکشی و یاغی گری آنان بود.] ٥٣ بنابراین از این سبک مغزان باطل گو، روی برگردان [که تو اتمام حجت کردی] و شایسته سرزنش نیستی؛ ٥٤ و پند ده؛ زیرا پند به مؤمنان سود می دهد؛ ٥٥ و جن و انس را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدیم؛ ٥٦ از آنان هیچ رزقی نمی خواهم، و نمی خواهم که مرا طعام دهند. ٥٧ بی تردید خدا خود روزی دهنده و صاحب قدرت استوار است. ٥٨ پس برای کسانی [از قوم تو] که ستم ورزیدند، سهمی از عذاب است مانند سهم هم مسلکانشان [از امت های پیشین]، بنابراین شتاب در آمدن آن را نخواهند. ٥٩ پس وای بر کسانی که کافر شدند از آن روزشان که به آن وعده داده می شوند. ٦٠