«الطور»

متن سوره

سوگند به [کوهِ] طور، ١ و به کتابی که نوشته شده، ٢ در صفحه ای باز و گسترده، ٣ و به آن خانه آباد، ٤ و به آن سقف برافراشته، ٥ و به آن دریای مملو و برافروخته، ٦ که بی تردید عذاب پروردگارت واقع شدنی است؛ ٧ و آن را هیچ مانع و بازدارنده ای نیست. ٨ [و آن در] روزی [است] که آسمان به حرکت و لرزه ای سخت در آید؛ ٩ و کوه ها [چون گرد و غبار] سریع و تند، روان شوند. ١٠ پس در آن روز وای بر تکذیب کنندگان! ١١ همانان که با فرو رفتن [در گفتار و کردار باطل با حقایق] بازی می کنند. ١٢ روزی که آنان را با خشونت و زور به سوی آتش می رانند. ١٣ [و به آنان می گویند:] این همان آتشی است که همواره آن را تکذیب می کردید. ١٤ آیا این آتش هم جادوست [چنانکه در دنیا وحی را جادو می پنداشتید] یا شما [این واقعیت آشکار را] نمی بینید [چنانکه در دنیا حقایق را نمی دیدید؟] ١٥ در آن در آیید [و بسوزید]؛ پس صبر کنید یا نکنید برای شما یکسان است. فقط اعمالی را که همواره انجام می دادید، جزا داده می شوید. ١٦ بی تردید پرهیزکاران در بهشت ها و نعمتی فراوان اند. ١٧ به آنچه پروردگارشان به آنان عطا کرده و [برای آنکه] پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ مصون داشته، شادمان و مسرورند. ١٨ [به آنان گویند:] به پاداش اعمالی که همواره انجام می دادید [از این نعمت ها] بخورید و بیاشامید، گوارایتان باد. ١٩ [این] در حالی [است] که بر تخت هایی ردیف و به هم پیوسته تکیه می زنند و حورالعین را به همسری آنان در می آوریم. ٢٠ و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان [به نوعی] در ایمان از آنان پیروی کردند، فرزندانشان را [در بهشت] به آنان ملحق می کنیم و هیچ چیز از اعمالشان را نمی کاهیم؛ هر انسانی در گرو اعمال خویش است. ٢١ و [همواره] به آنان انواع میوه ها و گوشتهایی که دلخواه آنان است، می رسانیم. ٢٢ آنان در بهشت، جام های [پر از شراب طهور را] که نه در آن [پس از نوشیدنش، زمینه] بیهوده گویی و نه [خوردنش] گناه است، از دست یکدیگر می گیرند. ٢٣ و [همواره برای پذیرایی از آنان] نوجوانانی پیرامونشان می گردند که گویا مرواریدی نهفته در صدف هستند. ٢٤ و به یکدیگر روی می کنند [و از احوالات گذشته] از هم می پرسند. ٢٥ می گویند: ما پیش تر [در دنیا] در میان کسان خود [از عذاب امروز] ترسان بودیم؛ ٢٦ ولی خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب مرگبار حفظ کرد. ٢٧ از پیش او را [برای نجات از عذاب] می خواندیم؛ زیرا که او نیکوکار و مهربان است. ٢٨ پس [مشرکان را] هشدار ده که تو به لطف و رحمت پروردگارت نه کاهنی نه دیوانه؛ ٢٩ بلکه این سبک مغزانند که می گویند: او شاعری است که برای او حوادث تلخ روزگار و آمدن مرگش را انتظار می بردیم! ٣٠ بگو: [هلاکت خود را] انتظار برید که من هم با شما از منتظرانم. ٣١ آیا عقل هایشان آنان را به این گفتارهای باطل و یاوه [بر ضد تو و قرآن] وا می دارد، یا [نه] آنان مردمی طغیان گر و سرکش اند؟ ٣٢ یا می گویند: قرآن را از پیش خود ساخته [و به خدا نسبت داده است؟ چنین نیست که می پندارند]، بلکه [قرآن وحی الهی است، ولی اینان] ایمان نمی آورند. ٣٣ پس اگر [در ادعای خود] راستگویید، سخنی مانند آن بیاورید. ٣٤ آیا آنان از غیر [آن] چیزی [که دیگران را از آن آفریده اند،] آفریده شده اند. ٣٥ یاآنان آسمان ها و زمین را آفریده اند؟ نه، بلکه یقین ندارند. ٣٦ آیا خزانه های [علم و قدرت] پروردگارت نزد آنان است [که هر کس را اینان به پیامبری برگزینند، پیامبر است و چون تو را پیامبر نمی دانند، پس پیامبر نیستی؟] یا بر تدبیر امور هستی و بر خدا مسلط اند [که اگر بخواهند این مقام را از تو سلب کنند، بتوانند؟] ٣٧ یا برای آنان نردبانی است که [بر آن برشوند و] در آن خبرهای غیبی را بشنوند؟ پس باید شنونده اش دلیلی آشکار [بر ادعایش] بیاورد؟ ٣٨ یا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران؟ ٣٩ یا از آنان [در برابرابلاغ رسالت] پاداشی می خواهی که از خسارت آن سنگین بارند؟ ٤٠ یا علم غیب نزد آنان است که آنان [ادعای خود را از روی آن] می نویسند؟ ٤١ یا می خواهند [بر ضد تو] نیرنگ و فریبی به کار گیرند؟ ولی کافران [بدانند که] خود اسیر و محکوم نیرنگ شده اند. …. ٤٢ آیا آنان را معبودی جز خداست؟ خدا از آنچه شریک او قرار می دهند، منزّه است. …. ٤٣ و اگر پاره سنگی در حال سقوط از آسمان ببینند [فکر نمی کنند عذاب است، بلکه چنان بر انکار حق اصرار دارند که] می گویند: ابری متراکم است! ٤٤ [اکنون که با هیچ دلیلی هدایت نمی شوند] پس آنان را واگذار تا آن روزشان را که در آن هلاک می شوند، ببینند. ٤٥ روزی که نیرنگشان چیزی از عذاب را از آنان دفع نمی کند و یاری هم نخواهند شد. ٤٦ برای ستمکاران جز این عذاب آخرتی عذابی دیگر [در دنیا] خواهد بود [و آن درهم کوبیده شدنشان در جنگ بدر است]، ولی بیشترشان معرفت و آگاهی [به وضع خود در آینده] ندارند. ٤٧ و در برابر حکم پروردگارت شکیبایی کن که تو زیر نظر و مراقبت ما هستی، و هنگامی که [از خواب] برمی خیزی پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی. ٤٨ و [نیز] پاره ای از شب و هنگام ناپدید شدن ستارگان [به سبب روشنایی صبح] خدا را تسبیح گوی. ٤٩