«النجم»

متن سوره

سوگند به ستاره هنگامی که [برای غروب کردن در کرانه افق] افتد؛ ١ که هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ایمان و اعتقادش از راه راست] خطا نرفته؛ …. ٢ و از روی هوا و هوس سخن نمی گوید. ٣ گفتار او چیزی جز وحی که به او نازل می شود، نیست. ٤ [فرشته] بسیار نیرومند به او تعلیم داده است. ٥ [همان که] دارای درایت و توانمندی شگفتی است، پس [به آنچه که مأمور انجامش می باشد] مسلط و چیره است. ٦ در حالی که در افق اعلا بود. ٧ سپس نزدیک رفت و نزدیک تر شد ٨ پس [فاصله اش با پیامبر] به اندازه فاصله دو کمان گشت یا نزدیک تر شد. ٩ آن گاه به بنده اش آنچه را باید وحی می کرد، وحی کرد. ١٠ آنچه را دل [پیامبر] دید [به پیامبر] دروغ نگفت [تا او را درباره حقیقت فرشته وحی به وهم و خیال اندازد، بلکه به حضور و شهودش یقین کامل داشت.] ١١ آیا در آنچه [به حقیقت] می بینید با او به سختی مجادله و ستیزه می کنید؟ ١٢ و بی تردید یک بار دیگر هم او را دیده است ١٣ نزد سدرة المنتهی، ١٤ در آنجا که جنت الماوی است. ١٥ آن گاه که سدره را احاطه کرده بود آنچه [از فرشتگان، نور و زیبایی] احاطه کرده بود. ١٦ دیده [پیامبر آنچه را دید] بر غیر حقیقت و به خطا ندید و از مرز دیدن حقیقت هم درنگذشت. ١٧ به راستی که بخشی از نشانه های بسیار بزرگ پروردگارش را دید. ١٨ پس به من از لات و عزّی [دو بت خویش] خبر دهید ١٩ و منات، سومین [بت] دیگرتان [که شما آنها را تمثال فرشتگانی به عنوان دختران خدا می پندارید،] ٢٠ آیا [به پندار شما] ویژه شما پسر و ویژه او دختر است؟! ٢١ در این صورت این تقسیمی ظالمانه است. ٢٢ این بتان [که شما آنها را به عنوان شریک خدا گرفته اید] چیزی جز نام ها [ی بی معنا و بی مفهوم] که شما و پدرانتان [بر اساس حدس و گمان] نامگذاری کرده اید نیستند، خدا بر [حقّانیّت] آنها هیچ دلیلی نازل نکرده است. اینان فقط از پندار و گمان [بی پایه] و هواهای نفسانی پیروی می کنند، در حالی که مسلماً از سوی پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است. ٢٣ مگر برای انسان آنچه را [چون حاجت بخشی بتان و شفاعت آنان] آرزو می کند، فراهم است؟ …. ٢٤ آخرت و دنیا فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست. ٢٥ و چه بسیار فرشتگانی که در آسمان ها هستند که شفاعتشان هیچ سودی نمی بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر که بخواهد و بپسندد، اجازه دهد. ٢٦ مسلماً کسانی که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را در نامگذاری به نام زن نامگذاری می کنند؛ ٢٧ و آنان را به این کار هیچ آگاهی و معرفت نیست. [آنان] فقط از گمان پیروی می کنند، و بی تردید گمان [انسان را] برای دریافت حق، هیچ سودی نمی دهد. ٢٨ بنابراین از کسانی که از یاد ما روی گردانده اند و جز زندگی دنیا را نخواسته اند، روی بگردان. ٢٩ این [دنیا خواهی] آخرین مرز دانش و معرفت آنان است؛ یقیناً پروردگارت به کسی که از راه او منحرف شده، داناتر است، و او به کسی که هدایت یافته، آگاه تر است. ٣٠ و آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمین است، فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست، تا کسانی را که مرتکب گناه شده اند، همان گناهانشان را به آنان کیفر دهد، و کسانی را که کار نیک کرده اند، همان کار نیکشان را به آنان پاداش دهد. ٣١ کسانی که از گناهان بزرگ و زشت کاری ها جز لغزش های کوچک دوری می کنند [مورد آمرزش اند] یقیناً آمرزش پروردگارت گسترده و وسیع است. او به شما از هنگامی که شما را از زمین به وجود آورد و از هنگامی که در شکم مادرانتان جنین بودید، داناتر است؛ پس خودستایی نکنید. او به کسی که پرهیزکاری پیشه کرده است، آگاه تر است. ٣٢ آیا کسی را که [از حق] روی گردانید، دیدی؟ ٣٣ و اندکی [از مال خود] بخشید و [از باقی مانده آن] امساک ورزید. ٣٤ آیا علم غیب نزد اوست و او می بیند [که بارگناهانش رادر قیامت دیگری برمی دارد؟] ٣٥ یا او را به آنچه در صحیفه های موسی است خبر نداده اند؟ ٣٦ و [یا به آنچه در صحیفه های] ابراهیم [است] همان که به طور کامل [به پیمانش با خدا] وفا کرد [آگاهش نکرده اند؟] ٣٧ که هیچ سنگین باری بار گناه دیگری را بر نمی دارد، ٣٨ و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده [هیچ نصیب و بهره ای] نیست، ٣٩ و اینکه تلاش او به زودی دیده خواهد شد؛ ٤٠ سپس به تلاشش پاداش کامل خواهند داد؛ ٤١ و اینکه پایان [همه امور] به سوی پروردگارتوست؛ ٤٢ و این اوست که می خنداند و می گریاند؛ ٤٣ و هم اوست که می میراند و زنده می کند. ٤٤ واوست که دو زوج نر وماده آفرید، ٤٥ از نطفه هنگامی که در رحم ریخته شود. ٤٦ و پدید آوردن جهان دیگر بر عهده اوست، ٤٧ و اوست که شما را توانگر کرد و سرمایه قابل ذخیره بخشید، ٤٨ و او پروردگار [ستاره] شِعری است، ٤٩ و اوست که قوم عاد نخستین را هلاک کرد، ٥٠ و [نیز] قوم ثمود را به طوری که [کسی از آنان را] باقی نگذاشت ٥١ وقوم نوح را پیش تر [هلاک کرد]؛ زیرا آنان ستمکارتر و سرکش تر بودند ٥٢ و شهرها [ی قوم لوط] را زیر و رو کرد و به زمین کوبید. ٥٣ پس [عذاب خدا] آنان را احاطه کرد آن مقدار که احاطه کرد. ٥٤ پس [ای انسان!] در کدام یک از نعمت های پروردگارت تردید می کنی [که آیا از سوی خدا هست یا نیست؟!] ٥٥ این پیامبر [نیز] بیم دهنده ای از [زمره] بیم دهندگان پیشین است. ٥٦ قیامت نزدیک شد. ٥٧ کسی جز خدا برطرف کننده [سختی ها و هول و هراسش] نیست. ٥٨ آیا از این سخن تعجب می کنید؟ ٥٩ و [با چنین وضعی که دارید هنوز] می خندید و نمی گریید؟! ٦٠ و همواره سرکشی می کنید و غافلانه به خوشی و خوشگذرانی مشغول هستید؟! ٦١ پس [با این وصف که قیامتی سنگین در پی دارید، بیایید] خدا را سجده کنید و بپرستید. ٦٢