«العبس»

متن سوره

چهره در هم کشید و روی گردانید، ١ از اینکه آن مرد نابینا نزد او آمد! ٢ تو چه می دانی شاید او [در پرتو تعالیم اسلام از آلودگی] پاک و پاکیزه شود ٣ یا متذکّر [حقایق] گردد و آن تذکر او را سود دهد؛ ٤ اما کسی که خود را ثروتمند نشان می دهد ٥ تو به او روی می آوری [و نسبت به وی اهتمام می ورزی] ٦ در حالی که اگر او نخواهد خود را [از آلودگی های باطنی و عملی] پاک کند تکلیفی بر عهده تو [نسبت به او] نیست؛ ٧ و اما آنکه شتابان نزد تو آمد ٨ در حالی که [از پروردگارش] می ترسد، ٩ تو [با روی گردانی] از او به دیگران می پردازی. ١٠ این چنین [برخوردی شایسته] نیست، بی تردید این آیات قرآن مایه پند است. ١١ پس هرکه خواست از آن پند گیرد، ١٢ در صحیفه هایی است ارزشمند ١٣ بلند مرتبه و پاکیزه ١٤ در دست سفیرانی ١٥ بزرگوار و نیکوکار. ١٦ مرگ بر انسان، چه کافر و ناسپاس است! ١٧ [خدا] او را از چه چیز آفریده؟ ١٨ از نطفه ای [ناچیز و بی مقدار] آفریده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازه لازم عطا کرد. ١٩ آن گاه راه [هدایت، سعادت، خیر و طاعت] را برایش آسان ساخت. ٢٠ سپس او را میراند و در گور نهاد، ٢١ و سپس چون بخواهد او را زنده می کند. ٢٢ این چنین نیست [که وظیفه اش را انجام داده باشد] هنوز آنچه را به او دستور داده به جا نیاورده است. ٢٣ پس انسان باید به خوراکش با تأمل بنگرد ٢٤ که ما [از آسمان] آب فراوانی فرو ریختیم. ٢٥ سپس زمین را [به صورتی سودمند] از هم شکافتیم. ٢٦ پس در آن دانه های فراوانی رویاندیم، ٢٧ و انگور و سبزیجات ٢٨ و زیتون و درخت خرما…. ٢٩ و بوستان های پر از درخت تناور و بزرگ ٣٠ و میوه و چراگاه ٣١ تا مایه برخورداری شما و دام هایتان باشد. …. ٣٢ پس زمانی که آن بانگ هولناک و مهیب در رسد، ٣٣ روزی که آدمی فرار می کند، از برادرش…. ٣٤ و از مادر و پدرش…. ٣٥ و از همسر و فرزندانش ٣٦ در آن روز هرکسی از آنان را کاری است که او را به خود مشغول می کند [تا جایی که نمی گذارد به چیز دیگری بپردازد.] ٣٧ در آن روز چهره هایی درخشان و نورانی است ٣٨ خندان و خوشحال…. ٣٩ و در آن روز چهره هایی است که بر آنان غبار نشسته ٤٠ [و] سیاهی و تاریکی آنان را فرا گرفته است؛ …. ٤١ آنان همان کافران بد کارند. ٤٢